Η ποίηση πλανάται

Η ποίηση βουβή και ανυπάκουη

άβολα πλανάται,

στη μυρωδιά της Άνοιξης

σκιρτήματα λαμβάνει.

Που να βρει σάρκα για να νιώσει ηδονή;

Που να βρει σάρκα να μπορεί να αγαπήσει;

Τότε στον έρωτα τον ύψιστο θα αγκιστρωθεί

και ότι ζήσει θα ‘ναι μέγα και αθάνατο.

Αταλάντη, 21 Μαρτίου 2019

Φτερά απ΄τους Αγγέλους

Θα σε ανταμώσω

με δανεικά φτερά απ’ τους Αγγέλους,

χέρι θα απλώσω

να κρατηθείς, να κρατηθώ

στο σάπιο κόσμο.

Από τη στάχτη μας η γέννηση θα ‘ρθει,

πρόσφορο μετά τη Θεία Κοινωνία

λιβάνι για εξαγνισμούς –

αμάλγαμα θα γίνει η ψυχή

ο στυλοβάτης των ανάπηρων σωμάτων μας.

Κουφάρια που δεν έμαθαν τι είναι η αγάπη

σέρνονται σαν τα φίδια να βρουν τα θύματα τους

το δηλητήριο να αδειάσουν.

Θα σε ανταμώσω

αν βρω το σθένος να επιζήσω,

με τα φτερά που θα θεριέψουν

και θα αγκαλιάσουμε το σάπιο κόσμο.

Αθήνα, 18 Μαΐου 2019

Μέρες απόγνωσης

Πήρα τις σκέψεις τις βαριές στα βήματα μου

το κρύο φόρεσα στο σώμα μου,

Πυξίδα την απόγνωση

και τράβηξα στο δρόμο που δεν πήγαινε.

Βροχή,

λυσσασμένος αέρας,

προβλέψιμα σύννεφα

περικυκλώνουν τις ελπίδες

κι ο Ποσειδώνας απαθής.

Η μοίρα αναπόφευκτη θα έλεγε η Πυθία,

σκληρή

και ίσως η δίκαιη: θα έλεγα.

Όπως αρμόζει στις περιστάσεις.

Τις αντοχές κανείς δεν τις γνωρίζει.

Σούνιο, 7 Φεβρουαρίου 2019